Sjoukje & Sandra naar Uganda.reismee.nl

Elke dag is het een verrassing met wat er komen gaat...

Elke dag is het een verrassing met wat er komen gaat…

Maandag 25 september. Het is voor de tweede keer “hagelslag” dag. Dit keer is mijn vader jarig en dat vieren wij door een mini pakje hagelslag te delen en op brood te doen. We hebben na het weekend weer zin om naar Wakisa te gaan. Iedereen begroet ons weer enthousiast en we voelen ons weer welkom.

We hebben een gesprek gehad met de directrice en de afgelopen week doorgesproken. Ze is erg open en tevreden. We merken wel op dat er oprecht geldnood is en mogen de papieren inkijken. De waterrekening is hoog en ze heeft er echt zorgen om. Ook zien we met eigen ogen dat het voedsel bijna op is. Ze weet nog niets van onze ontvangen giften en we laten dat ook eerst even zo.

Sjoukje is druk bezig in het magazijn en zelf help ik de meiden met groente snijden. Na de koffie met casave vindt Sjoukje een tas met 7 gruwelijk vieze poppen. Met een paar meiden die helemaal blij waren hebben we de poppen en de kleertjes gewassen en ze worden weer prachtig schoon. Veel meisjes hebben nooit een pop gehad en binnenkort kunnen ze er mee heerlijk mee omtrutten. Dat wordt een feestje.

De dag heeft verder zijn eigen, herkenbare, ritme maar op een gegeven moment staan we in de kamer met een jonge moeder en haar zoontje. Ze heeft voor haar zoontje nog geen naam bedacht. De directrice vraagt aan de staf of wij misschien een mooie naam weten. Ze kijkt me aan en ik zei dat onze zoon Benjamin heet. De jonge moeder vindt het ook een mooie naam en nu is Benjamin vernoemd. Met een kort gebed en de zegen is er een jongetje in Uganda bij die Benjamin heet. Trots ;-).

Ook is er weer een nieuw meisje van 14 jaar binnen gekomen die 24 weken zwanger is. Ze heeft een achterstand en is geestelijk heel kwetsbaar. Ze vindt baby’s prachtig en krijgt Benjamin ook vaak in haar armen geduwd maar begrijpen dat er een baby in haarzelf groeit bevat ze nog niet.

Dinsdag 26 september. De dag begint zoals gewoonlijk met de opening, We kunnen al aardig meezingen en dansen al zullen wij nooit het Afrikaanse ritme krijgen. Wanneer je slecht hebt geslapen krijg je van de trommels en liedjes gelijk weer energie.

Na de opening vraagt de directriceof we mee willen gaan met de auto om een jonge moeder met haar dochter weg te brengen en daar foto's te maken. Haar tijd bij Wakisa zit erop. Ze is een moslima. Gelukkig is bij dit project iedereen welkom, niemand wordt uitgesloten. Wij willen graag mee. Het is wel even rijden wordt erbij verteld. En dat klopt. We gaan op pad en na 2,5 uur zijn we in een klein dorpje. Eerst rijden we lang om uit het drukke en zeker niet lekker ruikende Kampala te komen. Daarna wordt de tocht mooier en mooier en de wegen worden hier en daar beduidend slechter. Maar de auto is prima. Het meisje waarvan haar ouders allang niet meer leven gaat wonen bij haar stiefbroer en zijn gezin. Hij heeft haar ook opgevoed maar op een moment moest ze naar haar zus in Kampala. De bedoeling was dat ze zou gaan leren voor kapster en wonen bij haar zus. Echter toen ging het mis. Een bouwvakker, vele jaren ouder, heeft haar vaak misbruikt. Ze raakte zwanger. Haar zus heeft ervoor gezorgd dat deze man in de gevangenis terecht is gekomen. Ze heeft dit meisje weggebracht, lees het woord weggebracht zoals je het wilt lezen, naar Wakisa. De man is trouwens snel weer vrij gelaten, hij had geld en aids dus waren ze hem liever kwijt dan rijk. Gelukkig het meisje is niet besmet geraakt. Ze worden getest bij Wakisa. Toen we aankwamen bleek haar stiefbroer niet thuis te zijn maar gelukkig de rest van de familie leek blij maar ook zeker bezorgd met haar komst. Het is een heel arm gezin. De man bleek geen baan te hebben terwijl het wel was verteld tegen de mensen van Wakisa. Ze moeten het met zeer weinig doen. Dat zal ook omschakelen worden voor dit meisje. De wens van dit meisje is gekookt eten te gaan verkopen. Ze heeft bij Wakisa zeer goed leren koken. Of dit genoeg is…..?

Na hun ruimtes te hebben bekeken hebben we afscheid genomen van de jonge moeder en haar dochter. Niemand toont in deze omstandigheden emotie terwijl het meisje voordat we weggingen nog bij me had gehuild, bang als ze was en omdat ze het veilige Wakisa moest verlaten. We hopen dat het goed met ze zal gaan.

De rit terug was weer prachtig, we genieten en vragen de chauffeur van alles. We komen op een gegeven moment bij een groot huis met een tuin en een kleine bananen plantage. Het behoort toe aan de familie van de directrice. De tuinmannen snijden trossen met bananen voor ons af. Dat is weer mooi gratis voedsel, super. Zodra we terug bij Wakisa zijn blijkt dat we nog eten krijgen omdat we de hele dag niets hebben gehad. We eten met z’n vieren en de directrice wil direct de foto’s hebben zodat ze weet waar haar pupil terecht is gekomen.In dit geval hadden ze niet eerder contact met de familie kunnen zoeken.

Woensdag 27 september. We hebben gisteravond wat lessen voorbereid en we krijgen de hele morgen de tijd met de meisjes. Na de opening en de gym gaan we beginnen. Het is fijn voor de staf dat ze dan even tijd hebben om andere klussen te doen. Een van de staf, is onze vertaalster want alhoewel de meeste meisjes Engels spreken is het voor een groot deel toch fijn wanneer het herhaald wordt in hun eigen taal. Ze kunnen en durven zich dan ook beter te uiten. De eerste les neem ik voor mijn rekening. Buiten met stoepkrijt mogen ze een YES en een NO vak maken. In het midden een lijn waarvandaan ze steeds zullen starten. We hebben een vraag of 15 waar de meisjes als antwoord of naar het YES of naar het NO vak moeten rennen. Er zitten heel eenvoudig vragen bij die simpel voor ze zijn te beantwoorden. Maar ook zijn er vragen bij waar ze over na moeten denken. Het klinkt bijvoorbeeld voor ons heel simpel. Neem de vraag: Ben je bang voor de bevalling. Zie het voor je dat iedereen, op 4 na, naar het NO vak rennen. Ze zijn oprecht niet bang. Maar het is heel dapper wanneer je je eigen mening hebt en al ben je de enige toch naar het YES vak loopt. Ik heb ze aansluitend gevraagd waar ze bang voor zijn en velen zullen het herkennen wanneer ze antwoorden met: Kan ik het wel? Mijn kleine tip was. Kijk maar goed om je heen, dat deed ik ook toen ik zwanger was. Zie je al die moeders met kinderen? Wanneer zij het allemaaal kunnen dan weet ik zeker dat ik het ook kan. Ze begonnen te lachen en stralen en ze zouden erop gaan letten. Zo zijn we alle vragen doorgegaan. Aansluitend in de klas verder gegaan met yes/no. Aan de hand van miniacts daagde ik de meiden uit. Ik speelde bijvoorbeeld dat ik een bodarijder was die 1 van de meiden een gratis ritje aanbood. Zie voor je dat ik zogenaamd op een boda zit ;-). Ze wilde gelijk achterop springen. Stop! Leer moment! Nog een keer uitgelegd dat ik haar niet kende en dat ik zomaar een gratis ritje aanbood. Je zag de groep denken en overleggen. Het kwartje was gevallen. Nu nog nee zeggen. Hoe doe je dat? Ze zei heel verlegen nee en draaide haar hoofd weg. Na deze oefeningen weten ze dat ze nee met overtuiging in hun stem moeten zeggen en dan doorlopen. Alles wat ze hebben geleerd herhalen ze aan het einde van de les samen.

Daarna is Sjoukje begonnen met een woordspel. Eerst hebben ze de letters allemaal op moeten schrijven of overschrijven van het bord. Niet iedereen heeft leren lezen en schrijven maar ze deden het prima. De letters hebben we op hun rug en buik gespeld. De groepjes werden in 2 teams met een teamcaptain gesplitst. En nadat er een woord werd genoemd moesten ze als een malle de woorden zien te maken. Bloedfanatiek en hilarisch. Juichen, gillen en plezier. Gewoon heerlijke pubermeiden.

Na de thee met casave break mochten ze allemaal een "mandela" kleurplaat uitzoeken die we voor ze mee hadden genomen. 1,5 uur hebben ze zitten kleuren, wat een rust en gezelligheid. En wat waren ze trots op het resultaat. Het stafliddie ons deze morgen had geholpen genoot misschien nog wel het meest van het kleuren. We hebben alle kleurplaten opgehangen in het lokaal. Het was een super morgen.

In de middag kwam Frank van Doingoood om met ons en de directrice te praten. Ook hebben we het onderdeel donaties aan de orde gebracht. Niet het bedrag maar wel mocht ze een lijst bij ons aanleveren met alle prioriteiten. De lijst is lang maar we kunnen zeker wat voor ze betekenen. Ook straalde ze toen we voorstelden een dag uit met de meiden te willen geven. Ze was er oprecht blij want deze groep is nog niet 1 keer weggeweest. Nogmaals iedereen die het project financieel heeft ondersteund, het geld komt goed terecht. Dank daarvoor.

Toen met de boda inkopen gedaan voor onszelf en zie het even voor je, met een te zware tas en een rokje aan op de boda kris kras door Kampala…. Mmmm, gggrrr!

Vandaag, donderdag 28 september. Rommelig maar prima dagje. Niet veel bijzonders, gewoon lekker meegedraaid. Kleding uitdelen, stapels bh’s, slippers, scheermesjes et cetera. Vanmorgen tijdens de opening werd ik wel even verrast met de vraag of ik voor de groep wilde bidden. Op zich geen probleem natuurlijk al heb ik wel gevraagd of ze me wilde helpen wanneer ik sommige gebedsintenties zou vergeten. Het ging gelukkig goed en ik zeg… weer wat geleerd. En hoe kook je zoete aardappelen, de foto's volgen heel vernuftig.

We hebben nu WEEKEND! We gaan zo onze spullen inpakken omdat we voor 3 dagen op safari gaan,. Morgen worden we om kwart voor 8 opgehaald. We hebben er heel veel zin in.

Webale of in het Nederlands dank je wel, fijn dat zoveel mensen onze verhalen volgen en meeleven.

Lieve groetjes vanuit Kampala!

Sjoukje en Sandra

Reacties

Reacties

Gerdien

Wat een mooi en indrukwekkend verhaal! Veel plezier op safari. Mooi om op deze manier met jullie mee te leven.

Geke Hoitema

Heel bijzonder de verhalen te lezen. Geniet van de safari.

Groetnis Geke

Helmer

Ja, mooi om zo meegenomen te worden! ik zie het voor me, zoals jullie het vertellen...

Marja

Och, dat huisje waar jullie de jonge moeder en haar baby heen hebben moeten brengen. Onvoorstelbaar voor ons om daarin met 6 (of meer?) mensen te leven!

Papa en mama Groen

Wat een uitgebreid verhaal. We kunnen steeds beter begrijpen waarom jullie voor deze missie hebben gekozen.

Harmina

Dank je wel voor al weer zo'n mooi uitgebreid verhaal!
Het is bijzonder om zo mee te kunnen leven.
Fijn dat er ook ruimte is voor ontspannende weekendactiviteiten, dus geniet van de safari!

Ingrid

Mooi om te lezen dat jullie aanwezigheid er ook echt wat toe doet. Geniet van jullie vakantie-weekend.
X

Janny Wielenga

Jullie verhalen brengen ons dichtbij! Wat een mooi werk doen jullie daar, maar soms ook erg moeilijk. Indrukwekkend om via jullie een kijkje 'achter de schermen' te krijgen. Geniet van de safari, zal vast prachtig zijn!

Grace

Heerlijk om te lezen dit! Wat een puur leven he, met alle ups en downs. Ben benieuwd hoe jullie terugkomen ;).

Dick

Hallo meiden,
Fijn dat jullie goede verhalen kunnen schrijven. Krijg daardoor een aanvullend beeld bij de foto's

Froukje

Interessant en ook soms triest, wat er allemaal gebeurt in Uganda .................. Respect hoe jullie het allemaal doen :-) Veel plezier op safari !

Annemarie Tzum

Bedankt voor de mooie verhalen, indrukwekkend ook. Nog een goede tijd gewenst!

Henk en Eke

Hoi,
Erg mooi om te lezen en wat zijn jullie goed bezig. Fijn dat jullie dit allemaal mogen en kunnen doen voor de meisjes! En nu even een weekendje op safari even heel wat anders. Ook een leuke ervaring hoop dat jullie veel dieren zien. Vel plezier!

Gerda

Wat bijzonder om jullie verhalen te lezen. Wat fijn dat jullie zoveel voor die meisjes kunnen doen.
Veel plezier op safari!

Judith en de tieners

We zijn diep onder de indruk van jullie reis en verhalen. Vanochtend hebben we kaarsjes gebrand en eentje was voor jullie en alle meisjes waar jullie nu bij zijn. We wensen jullie alle goeds en we hioen dat jullie daar nog veel werk mogen doen. Lieve groet van de tieners van de Schakel, Wiebo en Judith

sjoukje

Wat super dat jullie ze leren om voor zichzelf op te komen. Als ze dat ook weer aan hun kinderen overdragen dan wordt deze wereld weer een stukje beter.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Doingoood