Sjoukje & Sandra naar Uganda.reismee.nl

Welcome back.... van thuis in Uganda naar thuis in Nederland.

Voorlopig ons laatste reisblog...

Zaterdag 21 oktober. Om half 8 horen we een auto bij de poort en ja we zijn blij. Het is, de voor ons bekende, David die ons op komt halen voor de trip naar het noord oosten van Uganda, Kidepo, tegen de grens van Sudan aan. Het wordt een lange tocht van 10 uur in de auto maar dat maakt ons niets uit. Het is vanaf minuut 1 genieten van alles wat we zien en horen. De reis is al prachtig. Vlak voordat we bij onze overnachtingsplek komen, in the middle of nowhere, moeten we stoppen. Er moet een kleine vrachtwagen weggetrokken worden uit een enorm slecht stuk weg. Iedereen helpt elkaar en je hebt ook geen keus want anders kom je zelf niet op de plaats van bestemming. Het lukt en we arriveren bij een gezellige plek waar we na onze slaapplek bekeken te hebben eerst even eten. We vinden het nu al weer zoooo mooi. Hier is nacht ook echt nacht en zonder dat er auto's zijn die de lokale geluiden verstoren. Na een biertje op de veranda ... met chips uiteraard en genoten te hebben van alle mensen die ons komen groeten gaan we naar bed. Morgen weer vroeg dag.

Zondag 22 oktober. Het was vandaag officieel onze laatste "hagelslag" dag (mama 75 jaar) maar die hebben we vrijdag al opgesnoept. We krijgen hier een verpakt ontbijt mee want we willen op tijd in Kidepo Valley National Park zijn. We gaan op wandelsafari en het wordt genieten. We hebben 2 uur de tijd maar het zijn 3 uren geworden. Wat is het mooi... onder andere de stilte, de waanzinnig mooie natuur, met zijn zebra's, giraffen, baboons en de kuddes olifanten trekken aan ons voorbij. Aansluitend gaan we heerlijk lunchen en worden weer omringd door vele andere dieren die er om ons heen lopen. Na een paar uurtjes gaan we verder op game drive en David doet alle moeite om ons zoveel mogelijk te laten zien. We hebben een hoop lol en kunnen helaas alleen geen leeuw spotten. Wel een paar olifanten die zich om onze auto heen dreigen te verzamelen. Een heel apart gevoel want dat ze voor je langs lopen of achter de auto langs is prima maar wanneer je min of meer ingesloten raakt wordt het minder fijn. Gelukkig bedenkt de olifant zich en na wat dreigende stappen richting ons gaat hij toch weer de savanne verder in. Het wordt al vroeg donker en we zijn nog maar net buiten het park, wat niet betekent zonder dieren want er staan uiteraard geen hekken, dat de auto echt vastloopt. En niet gewoon vastloopt maar zo dat we geen keus hebben. We stappen uit en lopen de laatste kilometers in het pikkedonker naar ons guesthouse terug. Het is een hele tippel maar we genieten meer dan dat. Bijzonder hoor een extra "nacht" wandelsafari erbij. Wanneer we terugkomen mogen wij gaan eten en gaat David weer lopend terug. Er zullen mensen naar de plek komen om de auto weer op het pad te krijgen. Tegen middernacht horen we de auto. Yes het is goed gegaan.

Maandag 23 oktober. Vandaag gaan we een dorpje bekijken. Het voelt vooraf eerst wat vreemd en we zijn wat sceptisch. Is het wel echt, is het compleet een act, zijn we nu een camera toerist? We laten het maar gebeuren. We komen er aan en na 5 minuten zijn we om. Dit is gewoon een echt dorp waar wij een kijkje mogen nemen. We zouden een 45 minuten uitleg krijgen en rondgeleid worden. Het werden meer dan 2 uren. We blijven vragen, genieten, verbazen en kijken. Wat een andere wereld is het waar de Karamojong stammen leven. Weer veel geleerd en ach dat ze dan wat willen verkopen nemen we op de koop toe. Er wordt nog een prachtige dans voor ons opgevoerd waarin de jongens en meisjes elkaar proberen te verleiden. Sjoukje doet goed mee en zelf probeer ik mij achter de camera te verschuilen. Ha ha helaas lukt dat uiteraard niet helemaal maar die filmpjes zullen we jullie besparen. We rijden daarna terug naar ons guesthouse.

In de middag na de lunch en even een uurtje niets doen gaan we met z'n 2-en nog even op pad. We lopen via de hoofdweg (rood zand) naar het dorp en dat is leuk. Al die geuren, kleuren en alles wat vies is.... bijzonder. Er zit veel verschil in de regio's van Uganda hoe men leeft. De jeugd die hier wel naar school gaat zijn allemaal schoon en voorzien van uniform maar alle kinderen die geen kans krijgen, dat doet ons na 6 weken hier ons echt wel pijn, zijn arm en vies. Maar oooh ze zijn zo open en blij!! Na de hoofdweg besluiten we niet, zoals gebruikelijk schijnt te zijn, terug te lopen maar gaan we afslaan. En hier komen we ook echt in "donker Afrika". Ze zijn hier duidelijk helemaal geen blanken gewend. We worden in no time omringd door heel veel kinderen die ons aanraken en zelfs spuug in hun handen doen om over onze armen te smeren. Het is hilarisch en zeker wanneer er een volwassen vrouw de kinderen toespreekt en duidelijk zegt: Jullie moeten allemaal maar bidden en Jezus vragen of je blank kunt worden. Vermoedelijk moeten ze dan wel heeeeel lang bidden bedachten wij ons ;-). We lopen na een gesprek met een jong meisje met een baby op haar arm weer verder. Ze zag er goed uit en wat bleek dan ook, ze had gestudeerd met sponsor geld in Kampala. Ze was "per ongeluk" zwanger geraakt en toen moest ze stoppen en kreeg geen nieuwe kans meer. Zo jammer maar ja wij weten niet wat de afspraken waren tussen haar en degenen die haar gesponsord hadden. Wanneer we verder lopen spreken we nog met een jongen die blij is dat hij weer naar school kan. Hij was er 3 maanden tussenuit geweest omdat zijn moeder, die lokaal bier brouwt, geen geld had voor school. Elk kind heeft hier een verhaal. Bij thuiskomst hebben we ons eerst grondig gewassen en niet omdat we de kinderen en mensen niet lief of vies vinden maar wel omdat het verstandig is en we niet naïef moeten zijn. David is er niet want hij blijkt ons te zoeken, we bleven "te" lang weg het werd al schemerig en hadden niet dezelfde weg genomen. Hij had iedereen gevraagd of ze ook een mzungu hadden gezien. Ja hoor dat hadden ze maar alleen op de heenweg. We kregen nog net geen standje ;-). Later op de avond met de mannen Bonnefes en David nog uitgebreid gesproken over het grote educatie probleem van Uganda. Wat zou het toch geweldig zijn wanneer alle kinderen "gratis" naar school konden gaan. Dan kunnen de volwassenen de baantjes van de kinderen erbij nemen en .... ach vul maar in en dat was onze missie immers ook niet. We zitten nog heerlijk op het stoepje te genieten van de stilte en de sterren en de nacht. Dan naar bed want morgen rijden we terug naar Kampala.

Dinsdag, 23 oktober. Het wordt weer een lange reis ... het wordt stiller en stiller in de auto. We beseffen ons heel goed dat we al dit moois voorlopig of misschien wel niet meer zullen zien. We komen veilig aan in Kampala en knuffelen David en zijn dankbaar. Hij ook!

Onze huisgenoten wachten met smart op onze verhalen en wij zijn benieuwd naar hun verhalen. Bij Wakisa, zo vertelde Mieke, zijn weer 3 baby's geboren. Helaas heeft 1 baby het niet gehaald.... Er zijn weer nieuwe zwangere meisjes gearriveerd en zo blijkt elke dag dat de nood hoog is en dat Wakisa echt nodig is. De cultuur zal voorlopig nog wel zo blijven dat zwangere meisjes verstoten worden ongeacht of ze verkracht of door onkunde zwanger zijn geraakt. Het is zo goed dat er voor deze meisjes een veilig, schoon en liefdevol plek is waar ze zoveel kunnen leren.

Woensdag, 24 oktober. Na het ontbijt gaan we inpakken. Daarna nog even op de boda boda naar de markt en doen de laatste inkopen. In de middag doen we niets en slapen wat. Om kwart over 6 met alle volunteers op de boda ons laatste ritje door Kampala. Oei, wat gaan we deze chaos missen. We gaan met elkaar eten en het wordt heel gezellig. Met de taxi terug en tegen kwart voor 12 worden we opgehaald en naar Entebbe gebracht waar de luchthaven is. Dikke knuffels en dank aan onze huisgenoten Pauline, Koen, Sanne en Mieke en natuurlijk ook Frank en Joris van Doingoood.

Donderdag, 25 oktober. We vertrekken om goed 04.00 uur en bij het opstijgen val ik al in slaap. Heerlijk! Sjoukje heeft een ander plek gezocht waar ze lekker kon zitten en ik lag onderuit en werd door de steward toegedekt met een dekentje. De vlucht gaat naar Istanbul en na een paar uur vliegen we door naar Amsterdam Schiphol. Een half uur voor het landen krijgen we het beide te kwaad en zijn dankbaar, trots, verdrietig, blij en alles door elkaar. We hebben het geflikt en nogmaals onze missie is meer dan GESLAAGD!

Onze gezinnen staan op Schiphol en iedereen straalt!! Wij ook!!

Dank aan iedereen, onze gezinnen, familie, vrienden en onze directie die onze deze reis heeft gegund. Dank aan iedereen die Wakisa Ministries heeft willen steunen. Dank aan iedereen die met ons heeft meegeleefd. Dank aan Jedinja die zoveel lieve mensen heeft laten schrijven op een klein briefje zodat we elke avond iets van thuis voelden. Dank aan de ijzersterke organisatie die "Doingoood" heet.

Weeraba & Weebale Uganda! Tot ziens & bedankt Oeganda!

Lieve groetjes van....

Sjoukje en Sandra



Reacties

Reacties

Peter

Prachtig avontuur dames, goed werk verricht en voor ons boeiende verhalen en foto's. Bedankt!

Froukje

Sjoukje en Sandra, bedankt voor jullie uitgebreide ,interessante en soms schrijnende verhalen !
Gelukkig dat jullie weer veilig thuis zijn :-)
Nog een fijn weekend, samen met jullie gezin !

Nathalie

DANKJEWEL dat ik zo mee mocht leven! Jedinja is ook een topper! Lekker knuffelen nu dames!

Anneke

Geweldig bedankt voor het" meereizen".
Voor jullie beide veel succes met het weer wennen in Nederland, Friesland.
Groetjes Anneke

Helmer

Welkom thuis! Wat een ervaring. Benieuwd naar de 'doorwerking' in het leven hier...

Henk en Eke

Missie geslaagd! Gefeliciteerd.....en bedankt voor de mooie verhalen. Nu maar even uitrusten en nagenieten.

Geke Hoitema

Ik heb met bewondering jullie verhalen gelezen, wat in bijzondere reis.

Welkom thuis

Bert & Judirh

Fysiek geland maar nu jullie hoofdjes nog ?! We wensen jullie mensen toe die jullie verhalen willen horen. Zo te zien is het zeer bijzonder geweest. Welkom thuis kanjers.

marjakiersbevaart@gmail.com

Bedankt voor de mooie verhalen en foto's! Indrukwekkend, die olifanten. Tot ziens op een van de koffieochtenden in De Schakel.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Doingoood